Dobroczynny wpływ na centralny układ nerwowy sprawia, że zaawansowana terapia neuro-odruchowa twarzy jest rekomendowana w rehabilitacji: schorzeń neurologicznych różnego pochodzenia. Pomaga w stanach depresyjnych i lękowych, bezsenności. Refleksologia twarzy to technika bardzo bezpieczna. Bardzo niewiele jest przeciwwskazań do jej wykonywania. Są to stany zapalne i krwawienia w obrębie twarzy. Zaleca się serie zabiegów w tygodniowych odstępach, ale w przypadku uszkodzeń mózgu i rdzenia kręgowego masaże wykonuje się nawet codziennie.

Zabiegi terapii neuro-odruchowej twarzy Sorensensistem pomagają m.in. w terapii: bólu różnego pochodzenia, choroby Parkinsona, depresji, migreny, neuralgii, osteoporozy, otyłości, paraliżu, parestezji, schorzeń narządów słuchu i wzroku, stwardnienia rozsianego (SM), zaburzeń krążenia, zaburzeń pracy tarczycy, zespołu napięcia przedmiesiączkowego (PMS), zespołu przewlekłego zmęczenia. Specjalne techniki na twarzy są stosowane w terapii niepłodności, w pracy z kobietami w ciąży oraz przy porodzie.

Elementy terapii neuro-odruchowej wykorzystywane w refleksologii twarzy są również częścią japońskich zabiegów estetycznych sorensensistemTM.

Kurs refleksologii twarzy składa się z pięciu dwudniowych modułów:

Moduł 1:

• Wprowadzenie do refleksologii twarzy,
• Analiza i lokalizacja złogów w tkance nerwowej,
• Siedem procedur terapii podstawowej i ich koordynacja,
• Etap 1. Dwadzieścia jeden akupunktów meridianowych stymulujących układ nerwowy, układ krążenia krwi i układ limfatyczny,
• Etap 2. Strefy neuro-odruchowe połączone z głównymi narządami i gruczołami dokrewnymi.
• Etap 3-4-5. Wietnamskie mikrosystemy regulowania funkcji mózgu, narządów zmysłów i układu kostno-mięśniowego,
• Etap 6. Stymulacja limfatyczna z wykorzystaniem punktów neuro-naczyniowych,
• Etap 7. Mikrosystemy równoważące półkule mózgowe.

Moduł 2:

• Meridianologia i teoria pięciu elementów- orientalna i tybetańska filozofia kanałów energetycznych, wzajemne powiązania stref i punktów na twarzy i czaszce z mózgiem, narządami wewnętrznymi, układem hormonalnym oraz mięśniami,
• Pierwotne przyczyny schorzeń i organizacja indywidualnego planu terapii – połączenie technik dodatkowych z siedmioma procedurami podstawowymi,
• Zastosowanie dodatkowej techniki terapeutycznej: równoważenie splotowe – Plexus balancing przy zaburzeniach hormonalnych i zaburzeniach sfery emocjonalnej,
• Wykorzystanie dodatkowej techniki terapeutycznej: linie i punkty czaszkowe – kranioterapia w przypadkach dysfunkcji mózgu w płacie czołowym, skroniowym, ciemieniowym i potylicznym.

Moduł 3:

• Postawy funkcjonowania głównych organów i systemów witalnych,
• Struktura układu nerwowego, jego rozwój i funkcjonowanie oraz zjawisko łuku odruchowego,
• Dodatkowa technika terapeutyczna: cyberterapia – 564 punkty neurologiczne na twarzy oraz sposoby ich stymulacji w przypadkach schorzeń neurologicznych, immunologicznych, hormonalnych, zaburzeń funkcjonowania organów wewnętrznych oraz układu kostno-mięśniowego,
• Zasady łączenia 564 punktów neurologicznych z siedmioma procedurami terapii podstawowej,
• Wykorzystanie punktów neurologicznych w autoterapii,
• Anatomia mięśni twarzy,
• Stymulacja mięśni dr Moralesa jako dodatkowa technika w terapii porażenia nerwu twarzowego, udaru  mózgu, zaburzeń mowy, połykania i żucia,
• Analiza wizualna twarzy – jako dodatkowe narzędzie do określania stanu zdrowia pacjenta.

Moduł 4:

• Podstawy budowy i funkcjonowania układu hormonalnego i konsekwencje zaburzeń jego równowagi,
• Połączenie jelit i mózgu poprzez nerw błędny,
• Linie jelitowe – dodatkowa technika terapeutyczna poprawiająca równowagę hormonalną i połączenie jelitowo-mózgowe,
• Dodatkowa technika terapeutyczna mikrosystem neuro-odruchowy Yamamoto – terapia kranialna w chorobach neurologicznych oraz dysfunkcjach wzroku i słuchu,
• Terapia kranialna Yamamoto w schorzeniach kręgosłupa i schorzeniach aparatu ruchu układu szkieletowo-mięśniowego.

Moduł 5:

• Teoria i terapia urazów fizycznych, 
• Zasady tworzenia indywidualnych planów terapii [IPT] z wykorzystaniem stref i punktów neuro-odruchowych twarzy,
• Łączenie dodatkowych technik terapeutycznych z siedmioma procedurami terapii podstawowej,
• Indywidualne plany terapii [IPT] – studium przypadku,
• Wykonanie pełnego zabiegu z wykorzystaniem siedmiu procedur terapii podstawowej i technik dodatkowych w wybranych schorzeniach ze studium przypadku.